Ne nje nga librat e tij per Ballkanin gazetari Amerikan Tim Judah i sjell lexuesit nje pjese nga epika serbe e Marko Krajlevicit. Dialogu i tij me Musa Shqiptarin (Arbanasin) eshte nje metafore e forte per mentalitetin mes dy popujve. Marko eshte princ vasal i sulltanint i ngarkuar prej tij te vrase Musain i cili eshte nje kacak i rrezikshem per rendin publik.
Monologu i Musait
“Vazhdo rrugen Marko, mos kerko sherr.
Ose me mire, zdrypi kalit dhe eja te pime vere.
Por ty une kurre nuk do te ta leshoj rrugen.
Megjithese ty te lindi nje mbretereshe,
ne saraje mbushur me jastike te bute,
e te mbeshtolli me mendafsh,
e te lidhi me shirite te arte,
e te ushqeu me mjalte e qumesht.
Megjithese mua me lindi nje burrneshe e ashper Shqiptare,
ne mes dhenve mbi nje gur,
e me mbeshtolli me nje gune te zeze,
e me litare me gjemba me lidhi,
Ajo grua me mesoi:
Kurre mos i hap rrugen askujt!
Leave a comment